Ik heb een beetje nieuws: het regent.
Ik sleep mijn vege lijf weer binnenshuis, waar de grafische kriebels weer op komen zetten.
Vermoeiend, zo'n kriebels, want ze dwingen je door te werken tot ze bedaard zijn.
Af is zo een grafisch werk nooit.
Ik noem het eerder -tot rust gekomen-

tot rust gekomen als -Vermin- een lijnets met wat vernis-mous structuur.
(5 proefdrukken en 1 goede druk)

Met al dat digitaal grafisch geweld van nu, vergeet een mens af en toe hoe verbonden je jezelf kunt voelen met een ouderwetse etsplaat als je met je vingertoppen de inkt aanspoort om nog wat meer intensie vrij te geven.
De geur van vernis en salpeterzuur maken je wijs dat je met alchemie bezig bent - de voorloper van de magie.
En inderdaad: het moment dat de afdruk van onder de pers komt rollen en je voorzichtig een hoekje van het vochtige papier optilt om de prent te keuren is magisch te noemen. 

-Vermin- Klik op de afbeelding voor de volledige versie.