There’s no App for That

Even tijd voor een filosofische gedachtengang: die komen nogal snel als je weer een chronisch slaaptekort hebt :-)

Mobile Superstar Brian Fling vraagt zich af of "Mobile web apps" dood zijn.
Hij heeft het over "web apps" die krampachtig proberen om "native apps" na te doen in hun gedrag en uiterlijk.

Hij heeft een punt. meer zelfs: hij heeft volstrekt gelijk.
Maar ergens in zijn gedachtengang maakt hij de sprong dat "native apps" daarom beter zijn omdat je dan tenminste weet op welk platform en welk toestel je zit.
En dat mobile iets helemaal anders is dan web, en dat veel mensen dat niet snappen.

Hum? Dat is een sprong naar de verkeerde kant.
Misschien zit hij zich zo op apps te focussen omdat hij een app developer is, maar mobile is precies hetzelfde dan het web, en het volgt precies dezelfde evolutie.

Het gaat helemaal niet over de apps, het gaat erover dat al je "stuff" continu altijd en overal bereikbaar is als je dat wil.
Het gaat erover dat je niet meer gebonden bent aan je PC of computer om geconnecteerd te zijn met je digitale zelf: het gaat gewoon overal met je mee: Mobiel!

Dat is leuk he: niet meer gebonden zijn aan de hardware: de Cloud is overal en alles is in de Cloud.

Maar wacht,
Als je die redenering volgt, dan is het toch volstrekt idioot dat je je terug gaat vastpinnen op één of ander toestel omdat daar "je apps" op staan?
Als je je telefoon of je tablet of je laptop niet bij hebt, waarom zou je dan ineens "digitaal blind" moeten zijn bij wijze van spreken?
Populaire websites als Facebook, Flickr, Gmail en wat al niet meer zijn toch net zo populair omdat die niet gebonden zijn aan 1 ding?
Ben je even bij een vriend of familie? Snel even je facebook checken: daar moet je geen app voor installeren maar gewoon - hup - een browser open doen.

Ik wil geen apps, ik wil web.
Ik wil eender welk digitaal toestel vast kunnen nemen en daar alles mee doen wat ik wil.
Het gaat niet om de devices, het gaat niet om de interface an de eye candy, het gaat erom wat je er mee doet, dat je geconnecteerd bent met heel je wereld en dat je daardoor een stuk vrijheid hebt die je voor het web niet had.

Daarom dat ik al een hele tijd bezig ben om alles wat ik tegenkom een ze simpel mogelijke webinterface te geven, omdat je dat dan vastkoppeld aan die cloud zodat je er altijd en overal aankunt.
En dat begint verdorie echt goed te marcheren:
Mijn muziek, mijn foto's, mijn video bestanden en sinds kort ook mijn ebooks, ... mijn afstandsbedieningen en monitor-systemen ... allemaal beschikbaar via het web.
Niet via een app dat je op een device moet installeren, maar gewoon via eendere welke browser op eender welk ding.
het heeft geen mooie interface maar het is simpel en snel, en het maakt dat ze er altijd "gewoon zijn" zonder dat je er bij na moet denken.

Idem voor mijn werkomgeving: die hangt ook in de cloud en bestaat uit een virtuele PC waar al mijn software opstaat en die van overal beschikbaar is via remote desktop.
Ben ik bij een klant: even inloggen via RDP en ik heb alles bij de hand.
Geen dure krachtige laptop nodig: gewoon eender welk ding dat online kan en remote desktop kan opstarten.

Ook daar ben je niet meer gebonden aan de hardware, en dat geeft ook daar weer een vrijheid die je daarvoor niet had.

Ik zou dat zeer graag ook met telefoons willen doen. Er slingeren er hier nogal wat rond, die elk op zich leuk zijn.
Toch sleur ik altijd dezelfde telefoon mee - nog altijd mijn HTC desire - om de banale reden dat daar mijn sim-kaart inzit, waar mijn telefoonnummer en 3G dataverbinding aan verbonden zijn.

Dik onnozel eigenlijk, dat je daardoor dat specifieke toestel altijd bij moet hebben.
Dat is dan weer niet vrij, dat is terug gebonden zijn aan hardware, want zonder dat ding valt veel van je "mobiele digitale vrijheid" in duigen.

Weet je waar ik van droom: dat die simkaarten hun beste tijd gehad hebben en dat er iemand telefoons begint te maken die generisch zijn, een "commodity" dat altijd wel ergens in de buurt is - zoals electriciteit of een bankautomaat -  dat je vastpakt als je het nodig hebt en terug loslaat als je er klaar mee bent zodat de volgende het kan gebruiken.

Aan de hand van je biometrische gegevens weet het toestel wie je bent, en als je het vastneemt wordt het voor even  "jouw toestel".
Al  je instellingen en connecties, meteen beschikbaar na een korte synchronisatie. 
Als iemand je wil bereiken, bijvoorbeeld via telefoon, gebeurd dat automatisch via dat toestel.
Je stop het in je broekzak en bent verbonden.
Een dag later neem je argeloos, toevallig, een andere device mee en hop: dat wordt dan jouw toestel zolang je het bij je hebt. Publieke hardware!

Dan heb je terug die vrijheid om weer los te zijn van hardware: het maakt niet uit welk toestel je gebruikt, ze zijn onderling uitwisselbaar en dienen louter om je te verbinden met de cloud.
Die cloud waar heel je identiteit staat, weet je wel, die cloud wat momenteel "het web" heet.

Geef mij maar dat web.
In die visie zijn native apps nu al een dinosaurus van een lang vergeten prehistorie, van in den tijd toen software nog op 1 toestel stond, van den tijd dat je dat nog moest "installeren" ha! ... stel je voor: oermensen.

We zijn er nog niet natuurlijk: sommige telefoons zijn zelfs nog ZO archaisch dat je die eerst aan je PC moet koppelen, met een draad nog wel!
(wat is dat opa? een draad?)
Dan moet je 1 of andere loadzware software op die PC installeren en DAN kun je je gloednieuwe telefoon gebruiken. Jawadde.
Anderen zijn al iets verder: die gebruiken de cloud al: even je account gegevens ingeven, even synchroniseren en hop: al je gegevens zijn daar.

Maar ... we zijn er nog lang niet.
Neem nu die bankautomaten van daarjuist.
Die zijn al geen haar beter want daar heb ik OOK nog altijd mijn bankkaart voor nodig.
Waarom werken die nog niet met vingerafdrukken of irisscans?
Ik kan de keren niet meer tellen dat ik mijn portefeuille vergat en dat ik beroep moest doen op de barmhartigheid der menschen (of terug moest keren)

Ja, niet meer afhangen van specifieke hardware: dat is een mooi streven.
Het is dan niet meer dan logisch dat de volgende stap zich aanbiedt: want eh ... dat menselijk lichaam ... waarvoor heb je dat eigenlijk nog nodig?